Moje życie się rozpada.
Codziennie walczę o samą siebie.
Nie daję sobie rady.
Wpadłam w okropną rutynę.
Wciąż płaczę.
Nie umiem żyć, tracę po kolei wszystko i wszystkich.
Przez mojego doła zupełnie zaniedbałam wszystko.
Przede wszystkim bloga.
Nie wiem co mi się stało. Straciłam ochotę na pisanie.
Stwierdziłam, że skoro nie mam weny- nie powinnam pisać.
A weny nie mam do dziś.
Czasem coś napiszę, ale dość rzadko.
Są to krótkie opowiadania.
Mało znaczące.
Bezsensu.
Założę bloga, obiecuję.
Kocham was bardzo mocno. Dziękuję za to, że daliście mi szansę na bycie k i m ś.
Nigdy wcześniej tej szansy nie zyskałam.
Przepraszam za moje zachowanie.
Przepraszam za to, że jestem do niczego.
Przepraszam.
;( Jak możesz? ;-; Wszyscy będziemy za tobą bardzo tęsknić. Za twoim pisaniem, wyobraźnią, bezstronnością. Wiesz, że na ciebie liczę? Że ja też nie daje rady z tym wszystkim? Wiesz, że nie jesteś sama? Każdy z osobna cię wspiera. Uwierz w to... Uwierz we mnie...
OdpowiedzUsuńTaaa a na fejsbuczka wrzuca zdjęcia z uśmiechem i wgl taka happy kochasz swoja klasę i wgl. Jesteś beznadziejna.
OdpowiedzUsuńRozumiem, że tego opowiadania już nie kontynuujesz? :((
OdpowiedzUsuńProszę, nie, kocham twoje opowiadania, nie możesz przestać pisać :(
Nie jesteś beznadziejna, jesteś wspaniała <3
Hej, dodano (już kiedyś) post z twoim blogiem na Ocenialnie JBFF < http://fanfictions-for-you01.blogspot.com >. Mogłabym prosić o udostępnienie buttonu tej Ocenialnii? Wiesz, reklama dźwignią handlu. Button znajduję się po prawej stronie, pod obserwatorami, z góry dziękuję. :)
OdpowiedzUsuń