~7~

"Nie bójmy się mówić o swoich uczuciach, nie lękajmy się kochać" 



  Czas zrobić jakieś lekcje, później się wykąpać, uszykować i pójść spać, czyli to co robiłam codziennie. Nudna rutyna przeplatana gdzieniegdzie smutkiem. Jeszcze kilka razy dzwonił do mnie ten sam numer, za każdym razem gdy odbierałam nikt się nie odzywał. Uznałam, że ktoś robił sobie jaja, więc nie przejmowałam się tym zanadto, z resztą nie było czym się przejmować. No bo kto to mógł być? Rzadko ktokolwiek dzwonił do mnie. Nikt nie miał takiej potrzeby. 
 Szkoła to zło. Najpotężniejsze i najnudniejsze. Matematyka to największe tortury jakie wyrządza nam szkoła. Przynajmniej dla mnie, bo ja nigdy nie lubiłam "majmy". Angielski można było znieść. Gdyby nie ta wstrętna nauczycielka. Wyglądała jakby dopiero co wyszła z burdelu, choć muszę przyznać, że była naprawdę ładna, wyglądała na bardzo młodą i nikt nie wiedział ile tak naprawdę ma lat. Podobała się każdemu chłopakowi w całej naszej klasie. Moim zdaniem właśnie przez to nie powinna pracować w szkole, ale dyrektorowi to nie przeszkadzało z oczywistych powodów. Gdybym była chłopcem mi także by się podobała, ale nie jestem, więc po prostu jej zazdrościłam. Przyszedł czas na lekcje z nią, panną Manghay. 
-Dzień dobry - przywitała się z nami. Stała na środku sali, skrzyżowała swe długie i szczupłe nogi w seksownych, czarnych legginsach, które podkreślały ich piękno. Ręce położyła na biodra, a na krwistoczerwonych ustach namalowała uśmiech. Jej zęby wyglądały niczym najdroższe perły. Aż miło się na nią patrzyło. 
-Dzień dobry panno Manghay- odpowiedział każdy z osobna. Widziałam jak Patrick'owi nogi same ruszały się jakby chciał rzucić wszystko i pobiec do nauczycielki. Thomas siedział wyprostowany, miał puste oczy lalki wpatrzone jakby w nieznaną dal, wyglądał jakby sobie coś wyobrażał jednocześnie gryzł końcówkę długopisu. Alan oblizał seksownie usta patrząc się na panią Manghay, a Alex przygryzł wargę. Jej najwyraźniej podobało się to, bo zgrabnym ruchem odpięła  jeden z guziczków swojej koszuli. W klasie trwała cisza co jakiś czas przerywana cichym mlaskaniem. Tak było na każdej lekcji angielskiego, mnie to szczerze nudziło. 
-Dobrze, kochani, kto zapisze na tablicy temat? - spytała. Nie minęła sekunda, a już każdy chłopak podniósł rękę, z wyjątkiem jednego- Justina. On przez cały czas pisał coś, chyba w zeszycie.
-To może Justinek zapisze temat? - podeszła do niego seksownym krokiem. On, nie spojrzał na jej wielkie piersi tylko spuścił wzrok i poszedł wolno do tablicy jakby za karę.
-Czemu on? Nie widzi pani, że nie chce? - krzyknął ktoś z tyłu sali.
-Ja tego chcę. -westchnęła nauczycielka mierząc wzrokiem Justina. Przyglądała mu się jakby był jej ofiarą. On najwidoczniej jako jedyny nie zauważał wdzięków panny Manghay. 
-Mam pytanie, proszę pani- podniósł rękę Kevin.
-Tak?
-Nie chciałaby pani uczyć WDŻWR? - spytał nauczycielkę. Cała klasa wybuchnęła śmiechem. Mnie to szczerze powiedziawszy nie rozbawiło i widziałam, że Justina też nie. Chociaż coś nas łączyło. 
 Po angielskim nadszedł czas na lekcję wychowawczą. Jedyna lekcja, na której można było się chociaż porządnie wyspać.
-Dziś porozmawiamy o uczuciach. - zakomunikowała wychowawczyni. Jednak nie poszłam spać, byłam ciekawa jak wypowie się na ten temat ktoś tak nudny i szary jak ona- pani Hemmerlingtom. Postanowiłam, że wypowiem się, choć ten jeden jedyny raz na temat tego co czuję wewnątrz, gdzieś głęboko.
-Czy ktoś z was jest aktualnie zakochany? 
Kilkanaście osób podniosło rękę, w tym ja i Justin. 
-Czy ktoś z was planuje wyznać w najbliższym czasie swe uczucia? - spytała, a ręki nie podniósł tym razem nikt.-Zróbcie to! Nie bójmy się mówić o swoich uczuciach, nie lękajmy się kochać. - powiedziała i właściwie tylko tyle zapamiętałam z tamtej lekcji.


-----------------------
rozdziały będą mniej-więcej takiej długości :)
liczba komentarzy mnie nie satysfakcjonuje :'(